Author: Yann

Hier bij Ragnarøk Clothing, worden we nooit moe van het uitspreken van onze ambities om de huidige kledingindustrie te resetten, her te-evalueren wat onze relatie is met kleding en de enorm schadelijke manier van doen in en rond de kledingindustrie te tackelen. Kort gezegd: wij willen dingen rechtzetten!

Waarom wij geloven dat dit nodig is?

Het speelveld

De mondiale mode-industrie wordt geschat op ongeveer 3 triljoen $ (3.000.000.000.000) en maakt ongeveer 2% uit van het bruto binnenlands product van de wereld.¹ Omdat het een van de grootste industrieën is, is het geen verrassing dat 1 op de 6 mensen die vandaag leven, werkzaam is in een of ander deel van de mode-industrie in de wereld.² De constante vraag naar mode, nieuwe trends en innovatie in de sector heeft geleid tot de schijnbaar onstuitbare opkomst van de fast fashion, die per minuut nieuwe trends en collecties produceert.

De huidige mode-industrie wordt ongetwijfeld gedomineerd door fast fashion, waardoor niet alleen de snelheid waarmee kleding bij de consument komt is toegenomen, maar ook de snelheid en de massa waarmee zij tot afval wordt verwerkt. Door goedkoop te produceren en scherp geprijsde kleding aan een brede massa van zogenaamde “mainstream”-klanten aan te bieden, is de mode-industrie sinds 2000 in omvang verdubbeld. De grote spelers van de industrie doen hun best om de omzet hoog te houden. H&M, bijvoorbeeld, produceert ongeveer 12 tot 16 collecties per jaar, terwijl Zara overstijgt dit zelfs met 24 collecties.³ Deze collecties vertegenwoordigen allemaal verschillende “seizoenen”, en elk nieuw modeseizoen probeert het idee van mode opnieuw uit te vinden met nieuwe trends die geboren worden. Dit betekent ook dat de kleren van vorig seizoen worden weggegooid. We kopen 400% meer kleren dan twee decennia geleden. ⁴ De toename van de consumptie heeft gevolgen. Het meeste afval is niet biologisch afbreekbaar, wat betekent dat het 200 jaar of langer op stortplaatsen ligt, waarbij deeltjes in de bodem en het water terechtkomen en schadelijke gassen de atmosfeer in gaan.⁵

De materialen

72% van de stoffen die voor fast fashion worden gebruikt zijn goedkope synthetische stoffen, die meestal niet erg lang meegaan. Veel van deze synthetische stoffen vinden snel hun weg naar stortplaatsen, waar ze vrijwel niet kunnen vergaan. Kleine deeltjes die bij de productie ervan vrijkomen, lekken weg in het oppervlaktewater en onze oceanen. De schade aan onze planeet houdt helaas niet op zodra de kleding in de rekken ligt, want bij het thuis wassen komen nog meer microvezels vrij die ons mondiale ecosysteem nog meer vervuilen.⁶ Deze vezels kunnen bijna niet worden gerecycleerd en belanden daarom meestal op stortplaatsen, waar zij gemiddeld meer dan 5% van het totale afval uitmaken.⁷

Duitsland, de grootste economie van de Europese Unie, importeert kleding ter waarde van 43,6 miljard euro per jaar, waarvan 90% afkomstig is uit niet-EU-landen, namelijk China, Turkije, India en Bangladesh. Duitsers kopen steeds meer modeartikelen, gemiddeld 60 stuks per jaar. De kledingstukken worden echter gemiddeld vier keer gedragen voordat zij worden weggegooid, waardoor alleen al in Duitsland jaarlijks een miljoen ton oude kleding wordt gedumpt. Met andere woorden: een gezin in de westerse wereld raakt 30 kilo kleding per jaar kwijt, waarvan slechts 15% wordt gerecycleerd of doneerd.⁸ Hoewel je kunt zeggen dat de mode-industrie door deze praktijken indrukwekkende omzetten heeft kunnen realiseren, heeft dit ook geleid tot enorme hoeveelheid sociale en milieuproblemen die zwaar opwegen tegen de waarde die zij heeft weten te produceren. been able to produce.

De mensen

We willen meer en we willen het sneller. De tijd voor het produceren en leveren van kleding wordt korter met de dag. De druk op lagekostenproducenten stijgt. Het zijn de meest kwetsbare leden van de fast fashion-industrie die hiervoor opdraaien, aangezien zij de volledige verantwoordelijkheid en het risico dragen van deze kortere productie- en levertijden. Terwijl deze toename van volume en snelheid de fabrikanten ertoe aanzet goedkopere arbeidskrachten in dienst te nemen of goedkopere materiaalbronnen te zoeken, verzwakt de zekerheid van de arbeidsomstandigheden en sociale normen. Productiearbeiders moeten harder werken, in vijandige omgevingen, voor hetzelfde loon of zelfs minder. De ineenstorting in 2013 van de enorme fast fashion fabriek Rana Plaza in Bangladesh is het bewijs hiervan.⁹ Grote rampen, zoals die, zijn algemeen bekend, maar ook minder zichtbare onrechtvaardigheden doen zich vandaag voor; grote detailhandelaars kunnen hun geplaatste bestellingen niet betalen als gevolg van Covid-19. Veel werknemers in de kledingindustrie krijgen niet de betaling die ze nodig hebben om te overleven.

De planeet

Als we de milieueffecten van fast fashion in aanmerking nemen, wordt het plaatje nog somberder. Op wereldschaal is de mode-industrie verantwoordelijk voor 10% van alle koolstofemissies. ¹⁰Dit is deels te wijten aan de complexe en lange toeleveringsketens die de meeste modebedrijven tegenwoordig gebruiken, met transport over de hele wereld tot gevolg, en deels aan de materialen die worden gebruikt. De problemen met synthetische vezels werden hierboven reeds belicht, maar de meest gebruikte natuurlijke vezel, katoen, is ook niet erg glorieus. Voor de productie van één kilogram katoen is tussen 8.000 en 22.500 liter water nodig (afhankelijk van de plaats waar het geteeld wordt¹¹), wat resulteert in ongeveer 2.700 liter die nodig is om één enkel katoenen t-shirt te vervaardigen!¹² Daar komt nog bij dat bij de productie van een T-shirt een hele kilogram schadelijke chemicaliën wordt gebruikt en 8 tot 9 kilogram CO₂ wordt uitgestoten in onze atmosfeer.¹³

Ten slotte heeft de drang naar goedkopere en meer opbrengende gewassen geleid tot een ongelooflijke degradatie van onze landbouwgronden.¹⁴ Dit is bijzonder slecht omdat een gezonde bodem essentieel is voor het voortbestaan van de mensheid. Terwijl de katoenproductie steeds meer steunt op genetisch gemodificeerde rassen die beter bestand zijn tegen natuurlijke bedreigingen, draagt zij ook bij tot de aantasting van de landbouwgrond in de wereld. De invloed op de voedselproductie en andere landbouwsectoren zou in de toekomst enorm kunnen zijn.

De toekomst

De reden voor deze blogposts is niet om een gevoel van hopeloosheid te verspreiden met betrekking tot de toekomst die ons te wachten staat. Zie dit eerder als een waarschuwing. Dingen gaan niet goed, er is geen voordeel in het sugar-coaten van dit feit. Maar dat betekent niet dat het slecht moet blijven.

Als we de sector willen veranderen, als we collectief de naald in de juiste richting willen duwen, moeten we de basisprincipes van wat er fout gaat begrijpen.

In de volgende blogposts zullen we de huidige stand van zaken in de mode-industrie vanuit verschillende invalshoeken belichten, met de bedoeling u gevarieerde en informatieve inzichten te verschaffen. Aarzel niet om te reageren op de auteurs en het team als geheel in de commentbox hieronder!

Clothing has nearly always been a part of all human societies, fulfilling a wide spectrum of different needs throughout our shared history. Starting with more basic needs like protection from animals or nature, it has developed into something through which we are able to express who we are, by choosing what to wear. Throughout history, what we wore changed according to the specific culture we were a part of, but the trend of using it as a means to express ourselves individually through our clothing especially picked up steam during and since the industrial revolution as it allowed for cheaper production, which meant wider accessibility. The relatively simple clothing industry was heavily transformed and grown into what we know today as the fashion industry, providing more people with the possibility of choosing what to wear and how to present themselves. Unfortunately, this also created an industry which is known for a range of unsustainable practices, from the destruction of fertile topsoil to often unjustifiable labour practices in the manufacturing process.

We dream of a world where people do not have to ask or wonder if what they wear can be considered as ‘good’, because everything that is produced can be considered ‘good’. We are not there yet. The fashion industry, particularly the large fashion companies producing fast fashion, is one of the biggest polluters on the planet. Clothing has become comparable to a plastic bag; only briefly used, then disregarded and exchanged for a new one without much thought. This is where we start. We want to create a company that leads the way to an alternative industry, where clothing is appreciated for its value. But not just the clothing, also the people involved in making it and the planet that makes all this possible should be appreciated accordingly. This is why we created Ragnarøk.

(Picture: Samuel Wagner)

Ragnarøk is not an ordinary clothing company. We emphasize and value the production of sustainable, fair, and durable clothing while taking a leading role in reducing the global CO₂ output of the broader industry. We will maintain a transparent and participatory engagement with our community, or partners, which we define as everyone who is connected to our company in some way, from the person wearing to the person making the clothes, because they are an integral part of our story. We are convinced that the only way to achieve mutual trust and faith in the business is to aim for total transparency in every step of production and retail as well as broad and democratic customer and employee involvement, creating an interacting community which we believe will enable us to continuously define and re-invent the company. This is why we put an emphasis on developing Ragnarøk together. We see our community and partners as essential parts of our company and of our efforts to realize our vision for the fashion industry.